Zo klein, zo groot

Lang was mijn aandacht vooral naar boven gericht. Naar de sterren, de zon en de maan. Naar het onzichtbare. Maar nu gaat mijn aandacht als vanzelf ook steeds meer naar de aarde. Naar beneden. Naar al het groots verscholen in het allerkleinste. Naar de bloemen, planten, bijen en wormen. Naar de grond onder onze voeten met zo ontzettend veel en intelligent leven.

Ik wil van haar leren, van haar genieten, mezelf met haar voeden én goed voor haar zorgen. En wat ik ook heel sterk voel: boven en beneden komen samen in ons hart. We zijn het allebei. Het onzichtbare in het zichtbare. Boven is sterk in verbinding met beneden, het werk zo mooi samen en zorgt voor elkaar.

Levens worden gegeven voor nieuw leven. Bomen communiceren met elkaar om waardevolle informatie te delen, zodat ze samen beter kunnen groeien. Alles is doordrenkt van liefde en bezieling. Mezelf nedering en dankbaar steeds een beetje meer terugweven in het geheel van de dingen, voelt als thuiskomen. Zo boven, zo beneden, zo binnen zo buiten, zo klein, zo groot: het voelde nog nooit zó waar. 

Liefs Britt